Böcek ve eklembacaklıların yumurtalarını bırakıp ardına bakmadan giden hiç annelik içgüdüsü olmayan canlılar olduğuna inanıyorsanız çok yanılıyor olabilirsiniz.

Özellikle tropikal bölgelerde böcek ve eklembacaklıların aşırı korumacı ve fedakar anneler olabildiğini kanıtlayan bu araştırmayı okumak fikrinizi değiştirebilir.

İnsanlar olarak, ebeveynlik ve bakım kavramı çoğu zaman hayatımızın içine yerleşmiştir. Ve bu durumu kabullenmek kolaydır. Bütün hayvanların çekirdek ailelerden geldiği ve çoğumuzun kabul ettiği makul bir varsayımdır.

Biz ebeveynlik bakımı kabul ediyoruz. Çünkü bizler memeliyiz ve her memeli türü, en azından bir dereceye kadar yavrulara bakıyor. Ancak memelilerden başka, çoğu tür (neredeyse tüm kaplumbağa dahil), yavrularını mümkün olan en kısa sürede terk ederek, yavrularını doğa ile baş başa bırakıyorlar.

Çoğu ebeveynin yumurtalarını derhal terk ettiği bir başka gruplar ise böcekler, örümcekler, kabuklular ve diğerleri dahil olmak üzere geniş bir gruptur.

Ancak yavrularına bakan eklem bacaklı türlerinden bazıları doğanın en sadık ebeveynleri arasındadır.

Bunun sebebinin çok baskın yırtıcıların etrafta olma riskinden kaynaklandığı düşünülüyor.

Eklem bacaklılarda bazen aşırı ebeveynlik davranışları dahi görülmektedir.

Ebeveyn eklembacaklıları uzun süredir bilim insanlarının ilgisini çekmiş ve 1764'lü yılların başlarında İsveçli Adolph Modeer, meydan okuyan saldırganların karşısında ufacık ama çok cesur bir "ebeveyn böceği" sabırla izledi.

Bu eklem bacaklı bebekleri doğduktan sonra “kendisini” yemesine izin veriyordu. Teknik olarak kaybedecek bir şeyi olmayan bir anne idi. Ve niye ceset boşa gitsin ki?

Bununla birlikte, intihar örümcek annelerine kıyasla, çocuk bakımı yapan çoğu eklembacaklı, bu konuda biraz daha az ihtiyatlı davranıyor. Fakat yine de bebeklerinin hayatta kalma umutlarını artırmaya yardımcı oluyorlar.

Bromeliad yengeçleri, örneğin yağmur ormanı bitkilerinin spiral yapraklarında oluşan yağmur suyu havuzlarına yumurta bırakır. Ardından anne yengeç sabırla salyangoz kabuklarını suyun içine düşürür. Bu da bebek yengeçlerinin küçük kabuklarını oluşturması için yeterli olan kalsiyum seviyesine gelmesine yardımcı olur.

Bundan sonra bariz bir soru şudur. Neden eklem bacaklıların hepsi değil, yalnızca bazıları yavruları için bakım yapıyor?

Ve uzun zamandır devam eden bir fikir, ebeveyn bakımının, korunamayan yavruların avcılara karşı daha savunmasız olduğu yerlerde gelişmesidir.

Büyük biyolog E.O. Wilson, bu fikri ebeveyn ve yavruların yaşadığı yere bakarak test edebileceğimizi önermişti. Bunun nedeni böcek yırtıcılarının çoğunlukla soğukkanlı olmasıdır ve faaliyet seviyeleri sıcaklığa bağlıdır. Bu durumda hava ne kadar sıcak ise yırtıcılar o kadar aktif olmaktadır.

Bu fikre dayanarak, yavruların tropik bölgede gözetimsiz bırakılmasının daha riskli olacağını savunuyordu. Gözetimsiz yavrular, tropik bölgelerde daha kuru olan ortamlara göre daha fazla yırtıcı hayvanla karşılaşacaklardı.

Bu fikir basit ve sezgiseldi. Ancak 40 yılı aşkın bir süredir denenmemiş durumda.

Yıllar geçtikçe, birçok böcek araştırmacıları bu fikri test etmek istedi. Yavrulara ne olduğunu gözlemlemek için ebeveynin denklemden çıkarılması gerektiğini düşündüler..

Bu, bilim adamlarının, bir ebeveyni olmayan deney grupları ile bir ebeveyni kontrol grubu arasındaki hayatta kalma arasındaki farkı görmelerini sağlayacaktı.

Bu fark ebeveyn bakımının yararı olarak yorumlanabilir.

Bazı türlerde yavrular, ebeveynler denklemden çıkarıldıklarında yırtıcılar tarafından tamamen tahrip edilmiştir.

Ancak diğerleri daha küçük kayıplara maruz kalmaktadır. Ancak bir vaka da yavrular aslında aileleri olmadan daha iyi yaşadı. Savunma alanındaki en iyi çabalarına rağmen, belirli bir tür kıyameti böceğinin dişileri, parazioit arıları, yumurtaları ve larvaları kaçıran ve tüketen haydut böcekler- soyguncularını cezbetmektedir. Anne böceklerinin varlığı aslında yumurtaları fark etmeden geçecek eşekarısı gibi yırtıcıların dikkatini çekmesine yol açmaktaydı.

Fakat tüm sonuçlar toplam olarak değerlendirdiğinde, neredeyse tüm kontrol gruplarının - ebeveynleri kaldırmamış olanların - kendilerini savunmak için yalnız bırakılan ebeveyni olmayan gruplardan daha iyi kurtulduklarını gösteriyor.

Kritik olarak, suçlu hemen hemen her zaman yırtıcı böcekler, çoğunlukla karıncalar idi.

Bu ebeveyn bakımının genelde yırtıcılara karşı etkili bir savunma olduğunu gösteriyor.

Ve tahmin ettiğimiz gibi, ebeveynlerin denklemden atılmasının etkisi tropik bölgelerde, daha serin ve daha kuru iklimlerden daha büyük etkisi olma eğilimindeydi. Wilson'un hipotezi böylece teyit edildi.