Yaklaşık 2 bin 700 türü vardır ve 375 türü zehirlidir. 10 türü nesli tükenmekte, 7 türü ise nesli tükenen türler yasası ile tehlike altında olarak listelenmiştir.
Yılanlar uzun, engelli, esnek sürüngenler vardır. Vücut yapıları yaşadıkları habitata bağlıdır. Yer altında yaşayan yılanlar kompakt olma eğiliminde iken su yılanları genellikle basık bir vücuda sahip; ağaçlarda yaşayanların ise uzun, ince kavrayıcı kuyruğu vardır. Yılanların renkleri büyük bir çeşitlilik gösterir. Renkler parlak veya mat arasındadır. Parlak renkler zehirli yılanları göstermekle birlikte, donuk renkli yılan derileri kamuflaj için kullanılır. Bazı yılanlar zehirli yılanlar renk ve desen taklitleri yapabilir.
Brahminy kör yılanın uzunluğu 5 cm kadar iken anaconda yılanı 38 metre uzunluğa ulaşabilir.
Bazı türleri 50 seneye kadar yaşayabilir.
Yılanların görüş mesafesi yaklaşık olarak 2,5 m’dir. İlerisini sadece kobra gibi başını yukarıya doğru kaldırabilen yılanlar görebilir.
Hangi tür olursa olsun yılanlar duyamazlar. Yılanların sesi duyamadığından avının vücut sıcaklığı ve hareketlerine göre yol alır. Zehirlerini üst dişlerinden salgılarlar ve bir enjektör gibi avına saplanır. Yılan vücudun da başındaki yumuş aksı kemikler haricinde kemik bulunmaz. Derisi kaygan bir yapıya sahiptir. Eğer sert bir derisi olsaydı sürünürken yırtılabilir yılan ölebilirdi. Üremek için yumurtlayan yılanlar tek üremede 20’ye yakın yumurtlayabilir ve bunların yerini dilleri sayesinde kolayca bulabilir. Yılanların yol göstericisi dilleridir. Yönlerini bulurken dillerini kullandıkları gibi giderken yerde bıraktıkları sıvı sayesinde bir birlerini de bulabilirler. Yılanlar avını yutarken soluk borusunu girişini dışarıya çıkarır ve büyük avlarını yutarken bu şekilde nefes alabilir. Yılanların vücudunda çok güçlü bir sıvı bulunur. Avı ne kadar büyük olursa olsun kolayca öğütebilir.Yılanlar, dünya Antarktika, İzlanda, İrlanda, Grönland ve Yeni Zelanda dışında dünyanın her yerinde bulunur. Çoğu yılan tropikal bölgelerde bulunur.
Yılanların su, ormanlar, çöller ve bozkırlar dahil olmak üzere birçok habitatı bulunur.
Yılanlar, karıncalar, kemirgenler, kuşlar, kurbağalar, küçük geyik ve diğer sürüngenler de dahil olmak üzere çok çeşitli öğeleri tüketir. Yılanlar avlarını bütün yemek için alt çenelerini üst çeneden ayırabilir. Böylece kafa çapından üç kat büyük avlarını tüketmesine olanak tanır. Avın kaçmasına engel olmaya, yılanlar ağızlarında, avlarını tutan arka dişleri karşı karşıyadır. Zehirli yılanlar avlarına zehir enjekte ederek, diğerleri ise sıkarak öldürürler. Her gün avlanmaları gerekmez. gerekmez. Anaconda ve piton bir yıl beslendikten sonra gıda olmadan da hayatta kalabilir. Yılanların çoğu gece avlanır.
Yılanlar havayı koklamak için sık sık çatal dillerini kullanırlar.Yılanlar ectotherms türlerdir. Bunun anlamı, vucüt ısılarını düzenlemek için örneğin ısıtmak için güneşlenmeleri veya soğutmak için gölge yerlere gitmeleri gerekir. Yılanlar kış uykusuna yatar. Yılda üç ila altı kez kendi derilerini döker, yenilerler.
Çoğu yılan türleri yumurta bırakarak, bazı türler ise genç canlı doğurarak çoğalırlar. Yılanlar sıcak bir yere yumurtalarını bırakırları. Bazı piton türler hariç, yumurtalara genç erkek veya dişi tarafından bakılmaktadır.
Ulaşım yollarının artması ve habitatlarının yok edilmesi yaşam döngülerini etkilemektedir. Genel itibari ile türleri tehlike de olan canlılar arasındadırlar.
